آشکارسازی مکانیزمهای جبرانی در افراد دارای بیثباتی عملکردی مچ پا با استفاده از اغتشاش اینورژنی حین راه رفتن: بر اساس مطالعه مقدماتی

مقدمه و اهداف پاسخ­های عصبی-عضلانی با تاخیر از مهمترین نقایص حسی-حرکتی در افراد دارای بی­ثباتی عملکردی محسوب می­شود که بیانگر بهره­گیری از استراتژی­های جبرانی است. با توجه به اینکه اکثر حرکات بدن در زنجیره کینتیکی بسته صورت می­گیرد، وجود نقایص حسی-حرکتی دیستال بر عملکرد نواحی پروگزیمال اثرگذار است و موجب به کارگیری استراتژی­های جبرانی در نواحی پروگزیمال می­شود، هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی استراتژی­های جبرانی ناکارآمد در افراد دارای بی­ثباتی عملکردی مچ پا با استفاده از اغتشاش بیرونی حین راه رفتن می­باشد. مواد و روش­ ها در تحقیق نیمه­تجربی حاضر هفت آزمودنی مرد سالم (با میانگین سنی70/1±40/23 سال) و هفت آزمودنی دارای بی­ثباتی عملکردی مچ پا (با میانگین سنی 81/0±31/24 سال) به عنوان آزمودنی شرکت کردند. فعالیت الکتریکی عضلات نازک­نی طویل، ساقی قدامی، سرینی میانی، و ارکتور اسپاین با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی در حین راه رفتن افراد روی دستگاه اغتشاش اینورژنی محقق ساخته اندازه­گیری شد. زمان پاسخ به اغتشاش در سیگنال فعالیت الکتریکی هر یک از عضلات با استفاده از نرم­افزار متلب استخراج و با استفاده از آزمون آماری تی مستقل در سطح معناداری p یافته­ ها گروه بی­ثباتی در مقایسه با گروه سالم زمان پاسخ به اغتشاش طولانی معناداری در عضلات نازک­نی و ارکتور اسپاین نشان دادند (p